Diyarbakir W

Anatolijska architektura seldżucka lub po prostu architektura seldżucka odnosi się do działalności budowlanej, która miała miejsce w Sułtanacie Rum (koniec XI-XIII wieku), rządzonym przez odgałęzienie dynastii Seldżuków, która wyłoniła się z Wielkiego Imperium Seldżuków (XI-XII wiek) wraz z różnymi innymi lokalnymi dynastiami. Anatolijscy Seldżucy patronowali własnej tradycji architektonicznej, której zachowane przykłady można znaleźć w dzisiejszej Turcji. Anatolijska architektura seldżucka była eklektyczna i pozostawała pod wpływem wielu tradycji, w tym ormiańskiej, bizantyjskiej, irańskiej i syryjskiej. W przeciwieństwie do wcześniejszej architektury Wielkich Seldżuków na wschodzie, ich budynki były generalnie zbudowane z kamienia i posiadały znaczące rzeźbione w kamieniu dekoracje, a także dekoracje z płytek. Podczas gdy sułtanat Seldżuków podupadł i zakończył się pod koniec XIII wieku, architektura nadal kwitła i różnicowała się pod rządami mniejszych państw Beylik w Anatolii, w tym wczesnych Osmanów.
Źródło: Wikipedia.org